Categoriearchief: PLANTKUNDE

Herfst 2015 hebben we 1100 bollen geplant

Allium nigrum

Untitled2Untitled1

 

 

 

 

 

Hoogte: 70 cm
Bloeitijd: mei – juni
Geschikt als snijbloem

Allium aflatunense ‘Purple Sensation’

Untitled3Untitled4

 

 

 

 

 

Hoogte: 70 cm
Bloeitijd: juni
Geschikt als snijbloem

Crocus vernus ‘Yellow Mammoth’

Untitled6Untitled7

 

 

 

 

 

Hoogte: 10 cm
Bloeitijd: maart
Ook Geschikt als potplant

 Crocus vernus ‘Flower Record’

Untitled10Untitled11

 

 

 

 

 

Hoogte: 12 cm
Bloeitijd: maart
Ook geschikt als potplant

Tulipa Schowwinner

Untitled13Untitled12

 

 

 

 

 

Hoogte: 25 cm
Bloeitijd: maart – april
Ook geschikt als potplant

Tulipa clusiana ‘Tinka’

Tulipa clusiana 'Tinka' ~cu 04

 

 

 

 

 

 

 

Kleur roze/geel; Hoogte 30 cm; diepte 10 cm; afstand 5 cm; bloei IV-V

Narcissus ‘Minnow’

Untitled14Untitled15Untitled16

 

 

 

 

 

Hoogte: 15 cm
Bloeitijd: april
Ook geschikt als potplant

Ice Follies

Untitled14 Untitled15

 

 

 

 

 

Hoogte: 45 cm
Bloeitijd: maart
Geschikt als snijbloem

Botanische narcis, Narcissus ‘New Baby’

Narcissus_New_Baby

 

 

 

 

 

 

 

Bloeit geel met wit in mei.
Hoogte: 15-20 cm.

De plant IJzerhard in tuineiland “maan”

 

IJzerhard (afb. Wikipedia)

IJZERHARD (officiële naam: verbena officinalis; volks-namen: o.a. hardijzer, kerkkruid, ridderblad, strooikruid en  ijzerkruid) is een plant die behoort tot de verbenaceae, oftewel, IJzerhardachtigen. Het is een vaste plant die in Nederland groeit langs wegen, op muren en onder heggen, en nu dus ook in het tuineiland “maan” van de Weesperzijdetuin.
IJzerhard is een ruige, behaarde, reukloze vaste plant met een stijve, vierkante stengel, diep ingesneden of in drieën gespleten bladeren en kleine, lila tweelippige bloempjes, die 30-60 cm, zelfs tot 100 hoog kan worden. De plant is winterhard, dus overblijvend. Hij gedijt goed in een goed gedraineerde, vruchtbare, kalkhoudende grond en houdt van een zonnige standplaats.
Je kunt IJzerhard kweken uit zaad dat in het begin van het voorjaar dan gezaaid moet worden, maar je kunt de plant ook stekken of vermeerderen door te scheuren. Het oogsten van de zijtakken en de bladeren dient in juni te gebeuren vóór de bloemen helemaal open zijn. Maar ook de bloemen zijn te gebruiken en dan moet je dus nog even wachten met oogsten.
Waar kun je nu IJzerhard voor gebruiken. In vroegere tijden werd IJzerhard gebruikt als geneesmiddel tegen geelzucht, dysenterie, oogziektes en keelontsteking. Tegenwoordig wordt het vooral gebruikt als diureticum. Bovendien bevordert het ook de transpiratie bij reuma en chronische bronchitis. De meeste kruidenboeken bevelen IJzerhard aan bij migraine, omdat het de lever- en nierfuncties stimuleert. Ook zou de plant een kalmerende werking hebben en de eetlust bevorderen.
Hoe wordt IJzerhard nu ingenomen? In een theekop of een -pot worden twee theelepels hele of verbrokkelde bladeren gedaan. Dan er kokend water opgieten en drie tot vijf minuten laten trekken. Aangezien IJzerhard een enigszins bittere smaak heeft, kun je met een lepel honing de smaak wat zoeter maken.
Nog wat ‘weetjes’ over IJzerhard. Deze plant werd, net als de maretak, door de Keltische Druïden als een heilige plant beschouwd. Hij komt veel in legendes over hekserij voor. Ook werd hij wel herba veneris (venuskruid) genoemd en dat wijst erop dat de plant dus ook als liefdesdrank werd gebruikt. De Nederlandse naam IJzerhard heeft niets te maken met het idee dat de het sap van de plant kracht zou verlenen aan ijzer, maar is afkomstig van het Duitse ‘Isernkraut’ waarbij ‘is’ hard of taai betekent en dat komt dan weer overeen met de hierboven gegeven beschrijving van de plant.

Door: Wies Teepe, onze biologe.

Bronnen:
Gabriel, Ingrid (1970) Kruidengids. Herkennen/verzamelen/gebruik. 2e druk. Wageningen: L.J. Veens Uitgeversmaatschappij N.V.
‘IJzerhard’ (25-05-2013) Wikipedia. De Vrije Encyclopedie. [http://nl.wikipedia.org/wiki/IJzerhard] (01-09-2014).
Loewenfeld, Claire (1964) Kruiden uit eigen tuin. (Vert. S.D. Houtsma-Van Schaik). Utrecht/
Antwerpen: Uitgeverij het Spectrum N.V.

Over hondenpoep en de eetbare tuin

Er zijn nogal wat buurtbewoners die zich zorgen maken dat er straks honden in de Weesperzijdetuin zullen lopen. De stoep van de Weesperzijde wordt namelijk het wandelpad dwars door de tuin. Hoe moet dat dan, zo vragen mensen zich af, als de honden in de plantenbakken plassen of zelfs poepen? Zijn de te telen planten dan nog wel door ons te eten?

Op een bijeenkomst van onze Tuingroep heeft Wies Teepe over dit onderwerp gesproken. Wies is van beroep biologe en gespecialiseerd in de wilde, eetbare natuur. Ook geeft ze als kok cursussen om gerechten te maken van planten uit de natuur. Als buurtgenoot steunt ze ons plan de Weesperzijdetuin te realiseren.

In de Weesperzijdetuin zullen honden lopen en poepen (foto Katarina Nötenberg)

In de Weesperzijdetuin zullen honden lopen en soms ook poepen (foto Katarina Nötenberg)

De voedselkringloop

In de natuur is het eten en gegeten worden, zo vertelt Wies. Daarbij hebben dieren en planten elkaar nodig. De meeste dieren eten planten of delen daarvan, zoals nootjes of bessen. Daarvan poepen ze de plantenzaadjes uit. Zo kunnen de zaadjes zich verspreiden, waarna er weer nieuwe plantjes opkomen. Om te groeien nemen deze plantjes de rest van de poep op, dit dient als mest. Dit proces waarbij plant en dier elkaar helpen te voeden heet de voedselkringloop.

Wij mensen zijn deze kringloop eigenlijk uit het oog verloren, zo stelt Wies. We vinden poepende en plassende dieren ‘goor’, terwijl het in feite een natuurlijke gang van zaken is. We beschouwen hondenpoep als overlast. Daarbij vergeten we dat veel producten die we in de supermarkt kopen ook in de openlucht geteeld worden. Denk bijvoorbeeld aan het fruit aan de bomen of de kool op het veld. Ook hierop valt bijvoorbeeld vogelpoep. De gang van zaken in de Weesperzijdetuin zal dan ook niet afwijken van die in de landbouw, zegt Wies.

“Hondenpoep is onderdeel van de voedselkringloop. De situatie in onze tuin wijkt niet af van de teelt van het voedsel uit de supermarkt.”

Tot slot wijst ze erop dat ons maag-darmkanaal prima weerstand kan bieden tegen poeprestjes. Daarnaast zuiveren de zon en de regen de ondergeplaste of -gepoepte plantjes. Zeker als we de te telen planten uit onze tuin eerst wassen is er volgens de biologe dan ook geen enkel probleem deze op te eten.

Dieren zijn onmismaar voor de voortplanting van planten, en andersom (foto Ellen Kole)

Dieren zijn onmisbaar voor het voortbestaan van planten, en andersom (foto Ellen Kole)

We danken Wies nogmaals voor haar verhelderend betoog. Haar presentatie heeft tot de suggestie geleid of we in de Weesperzijdetuin een composthoop in moeten richten. Zo zouden ook wij kunnen bijdragen aan de voedselkringloop.